Τετάρτη 24 Απριλίου 2019

(Δημοσιεύτηκε στο δημοσιογραφικό portal GRTimes στις 23-4-2019)
Έχει γίνει ανέκδοτο το να είναι κάποιος περιφερειακός, δημοτικός ή κοινοτικός υποψήφιος. Το να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής είναι καλύτερα, αλλά και εκεί ο συνωστισμός των εκλεκτών των κομμάτων για αναλογικά πολύ λιγότερες εκλόγιμες θέσεις είναι και αυτό ένα θέμα συζήτησης.
Συνήθως αυτοί που χλευάζουν τους υποψηφίους, επικαλούμενοι τον πολύ μεγάλο αριθμό τους, είναι αυτοί που κάνουν και την περισσότερη κριτική και συνήθως επιζητούν άμεσες λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας και του τόπου τους.
Ωστόσο τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά;
Πως τελικά θα αλλάξει ο τόπος αν δεν περάσει ένας μεγάλος ομολογουμένως αριθμός ανθρώπων από την βάσανο της υποψηφιότητας και της δοκιμής;
Πως άραγε θα επικοινωνηθούν αναλογικά τα προβλήματα και οι προσδοκίες του κόσμου αν δεν υπάρχουν εκπρόσωποι τους;
Και τελικά γιατί κατεβαίνει κάποιος υποψήφιος ή ενδιαφέρεται ξαφνικά για την πολιτική;
Οι απαντήσεις στα παραπάνω είναι πολυποίκιλες και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να είναι κοινές για όλους. Το μόνο σίγουρο ωστόσο που μπορώ πλέον και εμπειρικά να πω, είναι πως η συμμετοχή είναι πολύ καλύτερη από την αποχή. Η συμμετοχή στα κοινά αλλά και η ενεργή συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία. Η συμμετοχή και του υποψηφίου αλλά και του ψηφοφόρου.
Μα το πιθανότερο είναι κάποιος να θέλει να ασχοληθεί για να βολευτεί ή σίγουρα εξυπηρετήσει κάποια συμφέροντα. Σπάνια η ανιδιοτέλεια είναι ο οδηγός της ενασχόλησης με τα κοινά. Άλλωστε ζούμε μια γενικευμένη και παρατεταμένη περίοδο, βαθιάς πολιτικής αμφισβήτησης, ασάφειας και δυσπιστίας όλων όσων ακούμε  απ’ όπου κι αν αυτά λέγονται.
Στην δημοκρατία οι πολίτες είναι αυτοί που επιλέγουν πρόσωπα και αναθέτουν αποστολές. Ο μόνος τρόπος αυτό να συμβεί είναι κατά τη διάρκεια μίας εκλογικής διαδικασίας. Ο νόμος του Κλεισθένη στην Αυτοδιοίκηση θα δώσει το αποτέλεσμα για τους εκλεκτούς εκπροσώπους από την πρώτη Κυριακή και μάλιστα αναλογικά. Ακόμη αναρωτιέμαι γιατί αντί αυτής της επίφοβης διαδικασίας ως προς την μελλοντική διοίκηση του τόπου δεν επιλέχτηκε το πιο απλό και δίκαιο για τους πολίτες. Να μπορούν να εκλέξουν περιφερειακό, δημοτικό και τοπικό σύμβουλο ανεξάρτητα από τον συνδυασμό που κατεβαίνουν.
Στην εκλογική μάχη που εξελίσσεται καλό είναι να αναζητηθούν τα πρόσωπα που πραγματικά μπορούν να εκπροσωπήσουν καλύτερα τον κάθε ψηφοφόρο. Οι επιλογές σίγουρα είναι πολλές. Ίσως και κουραστικά πολλές. Η αναζήτηση άλλωστε της σωστής επιλογής δεν μπορεί να γίνει αβίαστα. Η κάρτα, η προβολή ή το φυλλάδιο του κάθε υποψηφίου μπορεί να βοηθήσει. Ας μην ξεχνάμε ωστόσο πως κάποιοι υποψήφιοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ή και την εμπειρία ανάλογης προβολής. Ελάχιστοι στο σύνολο δε, έχουν την δυνατότητα τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής προβολής.
Στις μέρες που έρχονται λοιπόν μη γυρνάτε την πλάτη σε εμάς που σας πλησιάζουμε. Μπορεί πέρα από την επιλογή του φίλου σας, του συγγενή σας, του έχοντος την ίδια καταγωγή ή το ίδιο επάγγελμα με εσάς, να υπάρχει και κάποιος ή κάποια μου να μπορεί να σας εκπροσωπήσει επάξια στον τόπο σας. Δώστε λίγο από τον χρόνο σας.

Γιατί η Ελλάδα πρέπει να βγει ξανά στις αγορές


(Δημοσιεύτηκε στο ειδησιογραφικό portal voria.gr στις 13-4-2019) 
 Την τελευταία εβδομάδα εκδηλώθηκε ένα μεγάλο ράλι στην αγορά των Ελληνικών ομολόγων που οδήγησε το κόστος δανεισμού δεκαετίας της χώρας μας στο 3,3%. Καλοδεχούμενη εξέλιξη αλλά ίσως και πρόσκαιρη. Ακριβώς ένα μήνα πριν και μετά την τελευταία έκδοση δεκαετίας με κόστος 3,90%  η προσδοκία ήταν σταδιακά να αποκλιμακωθεί προς το 3,50%.
Κάθε μείωση του κόστους δανεισμού μας έστω και με ένα ποσοστό της τάξης του 0,10% πέρα από τις προσδοκίες, αλλάζει τα μοντέλα αποτίμησης της οικονομίας και των τραπεζών, αυξάνει το αξιόχρεο της χώρας μας και πάνω από όλα δημιουργεί ψυχολογία. 

Είναι ωστόσο διατηρήσιμη αυτή η εξέλιξη; 
Υπό προϋποθέσεις είναι. Μπορούμε άμεσα να ελέγξουμε την επενδυτική διάθεση αυτών που προτιμούν Ελλάδα με νέα έκδοση ομολόγων πενταετίας ή επταετίας. Αν ήταν ευκαιρία η προ μηνός νέα έκδοση δεκαετίας μετά από πολύχρονο αποκλεισμό μας από τις αγορές, τότε είναι μοναδική ευκαιρία ένα νέο τόλμημα ακόμη και αν είναι εκτός προγραμματισμού του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους.
Πέρα από την πρόωρη αποπληρωμή του ακριβού δανεισμού του ΔΝΤ – ακόμα και αυτού με κόστος 5,1% - θα ενισχύσει το μαξιλάρι ρευστότητας και θα δώσει τη δυνατότητα να υλοποιηθεί το σχέδιο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας / Δημοσίου που προβλέπει τη μεταφορά 15-20 δισ. ευρώ «κόκκινων» δανείων σε Εταιρίες Ειδικού Σκοπού, που θα συστήσουν οι τράπεζες.
Στον πίνακα που ακολουθεί η εικόνα δείχνει σουρεαλιστική. Η Ελλάδα μας που μέχρι πρότινος ξορκιζόταν ως το μόνο κακό του Ευρωπαϊκού νότου δανείζεται, με αξιολόγηση πολύ χαμηλότερη από τους άλλους, με κόστος καλύτερο από αυτό της Κίνας και του Κατάρ. Αν δε η τάση συνεχιστεί μπορεί να  φτάσει να δανείζεται με καλύτερους όρους από την Ιταλία.

Αυτή η θετική εξέλιξη για να είναι διατηρήσιμη σε όρους κανόνων αγοράς θα πρέπει άμεσα να αναβαθμιστεί από τους ξένους οίκος ( S&P, Moodys, Fitch) το αξιόχρεο της χώρας μας.
Αν και είναι δεδομένο πως οι αγορές «ποντάρουν» ήδη σε πρόωρες εκλογές και προδιαγράφουν αλλαγή σκυτάλης στην κυβερνητική πολιτική μέσω εκλογής του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν είναι σίγουρο ότι οι νυν κυβερνώντες θα «παίξουν» το στοίχημα. Μπορούν ωστόσο να κάνουν όλες αυτές τις ενέργειες που χρειάζεται ώστε να αποδειχτεί αν αυτή η τάση είναι πραγματική και διατηρήσιμη.


Πάρης Τσογκαρλίδης
Επενδυτικός Σύμβουλος
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πυλαίας Χορτιάτη
MSc Engineering-Economic Systems & Operations Research, Stanford University