Ώρα Ευθύνης
Χθες σε ένα ιδιαίτερα ζεστό απόγευμα
στο Πανόραμα είχαμε την ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου
Πυλαίας Χορτιάτη. Ένα «έργο» που το ξαναέζησα το 2010 όταν εξελέγει για πρώτη
φορά Δημοτικός Σύμβουλος.
Μια στιγμή που νιώθεις ιδιαίτερη ικανοποίηση
ως αιρετός μετά από ένα αρκετά επίπονο και δύσκολο προεκλογικό αγώνα που λόγω της
πρόσφατης νομοθεσίας αριθμούσε πανελλαδικά τόσους υποψηφίους όσους χρειάζεται
για να γεμίζει το ΟΑΚΑ. Μια στιγμή που αναρωτιέσαι αν για τα επόμενα πέντε
χρόνια θα είσαι αντάξιος των προσδοκιών όχι μόνο αυτών που σε ψήφισαν τη
συγκεκριμένη στιγμή των εκλογών αλλά και όλων των υπολοίπων που το σκέφτηκαν
αλλά δεν περίσσευε σταυρός λόγω του ότι είχαν ένα επιλέξουν κάποιον συγγενή,
κάποιον φίλο κάποιον που γνωρίζουν καλά – τον δικό τους άνθρωπο. Μια στιγμή που κοιτάς γλυκά την οικογένεια σου
που ξέρεις ότι θα χάσεις πολλές από τις στιγμές της αν θέλεις να είσαι κοντά
στα Δημοτικά δρώμενα και κοντά στις εξελίξεις.
Και ξαφνικά αναρωτιέσαι: «Μα τι κάνω
εγώ εδώ τώρα;». Και πιστέψτε με δεν το αναρωτήθηκα την πρώτη φορά. Ίσως γιατί να
ήταν η άγνοια και η απειρία της πρώτης ενασχόλησης. Ίσως γιατί δεν περίμενα να μου γίνει δεύτερη φύση η
ενασχόληση με τα κοινά. Ίσως γιατί τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα για την χώρα
μας και για την κοινωνία μας σήμερα από ότι το 2010. Ίσως γιατί το ότι μόλις
τελειώνει το καλοκαίρι και περνώντας τις διακοπές με την οικογένεια
αγναντεύοντας το μέλλον για τα παιδιά μου να μου μπόλιασαν άλλες σκέψεις στο
μυαλό μου. Ίσως γιατί η μνήμη του αδελφού μου που τον χάσαμε ένα χρόνο πριν να
μου χτυπάει καμπανάκι ότι η ζωή είναι πολύ σύντομη για να χάνεις στιγμές που
έχουν μεγαλύτερη σημασία από την ενασχόληση με τα προβλήματα των άλλων.
Ακολούθησε η ορκωμοσία που επισημοποιεί
την έναρξη της θητείας. Βλέποντας τους συναδέλφους μου Δημοτικούς και
Διαμερισματικούς Συμβούλους – εκατό και βάλε στον αριθμό – που περήφανα, θέλω
να πιστεύω, δίνανε τον όρκο, αναρωτιόμουν μα όλοι αυτοί ενδιαφέρονται για το
κοινό καλό. Αν ναι δεν υπάρχουν προβλήματα που δεν μπορούν να λυθούν. Δεν
υπάρχει αντιπολίτευση που να μην συναινεί στα καλώς μελλούμενα.
Στο τέλος ακολούθησαν τα συγχαρητήρια
των φίλων, των γνωστών και όλων όσων σε πλησιάζουν για να σου ευχηθούν καλή θητεία. Εκεί πραγματικά ξεχνάς ότι
τριγυρνούσε στο μυαλό και σου δημιουργούσε δεύτερες σκέψεις. Νιώθεις μόνο
ευθύνη και ελπίδα ότι θα καταφέρεις να ανταπεξέλθεις στις προκλήσεις. Νιώθεις
πραγματικά ξεχωριστός από την προσδοκία των άλλων. Νιώθεις όμως και δυνατός
γιατί ξέρεις και έχεις ήδη την γνώση ότι δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να το
πετύχεις.
Η αλήθεια είναι ότι η χθεσινή όμορφη
στιγμή τελείωσε. Η αλήθεια είναι ότι στην τοπική αυτοδιοίκηση όπου πιστεύω ότι
έχουν ήδη καταργήσει το αυτοδιοίκητο οι δυσκολίες είναι περισσότερες από τις προσδοκίες.
Η αλήθεια είναι ότι τα πέντε χρόνια που ακολουθούν Θεού θέλοντος θα είναι
γεμάτα εντάσεις και προκλήσεις. Είμαι εδώ και συνεχίζω ατενίζοντας το μέλλον.
Όχι αισιόδοξα αλλά δεδομένα. Και σας προκαλώ όλους να συμμετέχετε με όποιο
τρόπο επιθυμείτε ξεπερνώντας τα προβλήματα και τις αντιξοότητες της καθημερινότητας
μας. Άλλωστε αν κάτι αλλάξει στο κοινωνικό σύνολο θα αλλάξει και την ποιότητα της
δικής μας ζωής.
