Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2015

Η Φλόριντα της Ευρώπης


Ας αναλογιστούμε τον πυκνό πολιτικό χρόνο των εξελίξεων μετά το όχι των Ευρωπαίων στο όχι του δικού μας δημοψηφίσματος που έφερε την απερχόμενη κυβέρνηση αλλά και όλες τις «υγιείς» πολιτικές δυνάμεις του τόπου να υπόσχονται «δάκρυα και ιδρώτα» με την αναγκαία συνέχιση της μνημονιακής διαδρομής. Τι είναι αυτό που μας κράτησε τελικά στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό που ευτυχώς και παρά τις δυσκολίες η πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμεί; Τι είναι αυτό που επανέφερε τον τέως νεότερο Πρωθυπουργό της ιστορίας της Ελλάδος στον ξαφνικό ρεαλισμό; Τι είναι αυτό που έφερε κατακαλόκαιρο με κλειστές τις τράπεζες και με την ντροπιαστική εικόνα της ουράς των συνταξιούχων στα ΑΤΜ, την πολυπόθητη ακριβή συμφωνία που δεν μπορούσε να έρθει με την υποτιθέμενη σκληρή διαπραγμάτευση του τραγικού Βαρουφάκη εδώ και έξι άεργους κυβερνητικούς μήνες;

Οι απαντήσεις πολλές. Ανάλογα δε την πολιτική σκοπιμότητα του καθενός θα μπορούσε κανείς να γράφει ατελείωτες θεωρίες συνωμοσίας και καταδίκης των λαθών που οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ακολούθησαν. Αν κάποιος δε ανατρέξει σε παλαιότερα ιστορικά ντοκουμέντα θα εκπλαγεί με την επαναληψιμότητα της ρητορικής των προβλημάτων που ανακυκλώνονται πολιτικά και συνοψίζονται μεταξύ άλλων στον υπέρογκο δανεισμό μας, στην νομοτελειακή πιθανότητα χρεοκοπίας μας, στην διαπλοκή, στον εθνικό διχασμό και στην έλλειψη της αναγκαίας συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων του τόπου μας.

Τι είναι όμως τελικά αυτό που μας έσωσε; Αν μας έσωσε γιατί αυτό θα το καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος.

Δεν είναι τίποτα άλλο από την βραχεία σε γεγονότα και κρίσεις ιστορία του θεσμού της Ευρώπης. Μίας Ευρώπης που ξεκίνησε από την αναγκαία ειρήνη των λαών, συνέχισε με την κοινή αγορά και το κοινό νόμισμα και μετά τον πρόσφατο βαρύ λογαριασμό της εισερχόμενης εξ Αμερικής τραπεζικής κρίσης δεν μπορούσε να αντέξει ένα καταγεγραμμένο γεγονός απένταξης καμιάς χώρας από το ευρώ, ακόμη και της «ατίθασης» Ελλάδας που συνεισφέρει ελάχιστα στο συνολικό Ευρωπαϊκό ΑΕΠ. Μιας Ευρώπης που σήμερα ψάχνει τον βηματισμό της στον μαραθώνιο αγώνα της αναγκαίας κοινωνικής αλληλεγγύης και ενοποίησης μετά την διεύρυνση των ανισοτήτων που ήταν επακόλουθο της αποτυχημένης πολιτικής δημοσιονομικής και οικονομικής σύγκλησης που επιχειρήθηκε δυστυχώς μόνο λογιστικά.  Μίας Ευρώπης που στο κοινοβούλιο της οι οπαδοί ενός άλλου αντίθετου δρόμου αποκτούν υπολογίσιμη φωνή ακριβώς λόγω της οικονομικής δυσχέρειας της ευημερίας των αριθμών και όχι των λαών.

Η γεωπολιτική μας θέση και το υψηλό ποσοστό ηλιοφάνειας που μας προίκισε η Θεία Φύση φαίνεται ότι μας δίνει ένα εισιτήριο διαρκείας στο σανίδι της Ευρωπαϊκής ιστορίας. Αν το μοντέλο των Ηνωμένων κυρίαρχων Χωρών της Ευρώπης είναι ο τελικός προορισμός της κάθαρσης στην Ελληνική τραγωδία τότε το μέλλον της χώρας μας είναι να γίνουμε η «Φλόριντα» της Ευρώπης. Το ερώτημα είναι αν θα έχουμε Ευρωπαίους τουρίστες και γηραιότερους που επιλέγουν τη χώρα μας ή αν θα γίνουμε οι ίδιοι τουρίστες στον τόπο μας.


Πάρης Τσογκαρλίδης
Αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών & Πολεοδομίας Δήμου Πυλαίας Χορτιάτη
Επενδυτικός Σύμβουλος & Ηλεκτρολόγος Μηχανικός

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Πρόβλεψη και ευχή

Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα και ας τολμήσω να κάνω και κάποιες προβλέψεις εδώ που φτάσαμε. Δεν υπάρχει περίπτωση Grexit. Επίσης δεν υπάρχει περίπτωση Γερμανικής Ευρώπης όσο είναι πλεονάζοντα τα εμπορικά της ισοζύγια και ελάχιστο το κόστος δανεισμού της. Άρα μη μασάτε. Όπως ψευδεπίγραφο ήταν το δημοψήφισμα που κληθήκαμε να ψηφίσουμε, ψευδεπίγραφες είναι και οι προτάσεις που διαρρέουν. Από την άλλη τι περιμέναμε; Να βρισκόμαστε σε δημιουργικά επικίνδυνη ψευτοδιαπραγμάτευση για πέντε μήνες, να σηκωνόμαστε τσαμπουκαλεμένοι να φεύγουμε από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης, να θεωρούμε με μια άναρχη ιδεοληψία ότι δημοκρατικά εκλεγμένη είναι μόνο η δική μας καλή κυβέρνηση, να θεωρούμε ότι μπορούμε να ξεστομίζουμε λέξεις τύπου τρομοκράτες σε αυτούς τους οποίους ζητάμε να μας βοηθήσουν διότι πέντε χρόνια τώρα δεν δημιουργήσαμε εσωτερική αυτάρκεια και πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο, να εκβιάζομαι για διχαστικό δημοψήφισμα που σκοπό έχει να πλήξει συνολικά την Ευρώπη και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να μας υποδέχονται με ανοιχτές αγκαλιές όταν ζητούμενο είναι πλέον και πάλι να δεχτούν οι Ευρωπαϊκοί λαοί να δώσουν στον Ευρωπαϊκό Ελληνικό λαό και άλλα δανεικά όταν όλοι παραδέχονται ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο; Λοιπόν για να τελειώνουμε συμφωνία θα υπάρξει αλλά ας μην την περιμένουμε σήμερα. Αρχική συμφωνία ή σχετική διατύπωση είναι αρκετή για να αρχίσει να διορθώνεται η ζημιά της μπαρουφικής, λαπαβατσικής, λαφαζανικής και στρατουλικής αναίτιας εμμονής στην καταστροφή του κορμού της Ελληνικής κοινωνίας, δηλ. της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Τα δύσκολα ξεκινάνε μετά. ΝΑΙ στον ανασχηματισμό της κυβέρνησης ή σε όποια συγκυβέρνηση εθνικής ανάγκης και όχι μόνο σωτηρίας. ΌΧΙ στις ανώφελες και επικίνδυνες εκλογές. Και επειδή όλοι μιλάμε για την αναγκαιότητα να μη διχαστεί ο λαός για να μην αιματοκυλιθούμε κατά την συνθηκολογική άποψη του Καμμένου μήπως ήρθε η ώρα και λιγότεροι να γίνουν οι βουλευτές μας και να μπορούμε να ψηφίσουμε ξεχωριστά πρόσωπα από τα κόμματα. Ένας Δραγασάκης που δείχνει ότι κράτησε τις αναγκαίες ισορροπίες της πλειοψηφικής αριστερής άποψης εντός ευρώ (αφού δεν ήμασταν ικανοί κ Λαπαβίτσα όπως παραδέχεστε να προετοιμαστούμε πραγματικά για εθνικό νόμισμα) θα ήθελα στο μέλλον να είχα την επιλογή να τον ψηφίσω. Όσο για όλους εμάς που αναγκαστήκαμε να πολιτικοποιηθούμε λίγο περισσότερο αυτό το καλοκαίρι ας μην πάει χαμένη η νέα πραγματικότητα. Ας μην ισχύσει ότι στην Ελλάδα τα θαύματα και επομένως και ότι θυμόμαστε κρατάει εφτά ημέρες. Όλοι οι ενεργοί και μη του ναι και του όχι ξεσηκωθείτε. Το σύστημα αλλάζει από μέσα. Ξεκινήστε από όπου θέλετε. Από συλλόγους, επιμελητήρια, κινήματα, Δήμους, Περιφέρειες και Βουλή. Χωρίς εμμονές και ιδεοληψίες. Με μόνο γνώμονα την αλλαγή. Όχι τη θεωρία της αλλαγής. Την αλλαγή ημών που ξεκινάει από την καθημερινότητα μας και σκοπό θα έχει όχι την κληρονομική απόδειξη ότι είμαστε το κέντρο της Ευρώπης και οι κάτοχοι της πατέντας της λέξης. Σκοπό θα έχει συναινετικά να πιστέψουμε να αναδειχτούν οι υγιείς δυνάμεις του τόπου από όποια τάξη ή φυλή και αν προέρχονται είτε ιδιωτεύουν, είτε είναι δημόσιοι λειτουργοί. Οι υπόλοιποι στο περιθώριο. Εκεί που σας αξίζει.

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Πρόβλεψη


Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια βαρυσήμαντα που ακούγονται για την «μεγάλη» διαπραγμάτευση πρέπει να ορίσουμε και να αποκωδικοποιήσουμε την καταιγίδα των ανέξοδων δηλώσεων που ωστόσο κοστίζουν ιδιαίτερα στο εσωτερικό της χώρας μας.
Θα χρεοκοπήσει επίσημα - ανεπίσημα χρεοκοπήσαμε εδώ και πολύ καιρό - η Ελλάδα; Κανείς δεν ξέρει πραγματικά. Το να διαπιστώνουμε και να κοστολογούμε τυχόν κινδύνους από την πιθανή επίσημη χρεοκοπία της χώρας μας δεν σημαίνει ότι νομοτελειακά θα πραγματοποιηθεί το γεγονός. Προσωπικά πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα με την ακολουθούμενη πολιτική ότι για όλα φταίνε οι άλλοι και εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα ιδιαίτερο και συνεπές για να διορθώσουμε – μεταρρυθμίσουμε – τις δομικές μας αδυναμίες, θα δημιουργηθούν οι αναγκαίες και ικανές συνθήκες για να πραγματοποιηθεί άλλη μία ελεγχόμενη ή μη χρεοκοπία της χώρας μας. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά τόσο για εμάς όσο και για χώρα της Ευρώπης. Θυμίζω ότι πριν το γενναιόδωρο αλλά χωρίς το διασφαλισμένο πλάνο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων πρώτο κούρεμα του Ελληνικού χρέους, τα νέα της τότε περιόδου αναλωνόταν σε στατιστική χρεοκοπίας χωρών. Θυμίζω ότι η Ισπανία που ήταν μαζί με Πορτογαλία, Ιρλανδία και εμάς στη δίνη της πιθανής χρεοκοπίας με συντονισμένη καταιγίδα πιέσεων στα κρατικά τους ομόλογα, είναι η πρωταθλήτρια χώρα σε χρεοκοπίες στην Ευρώπη. Μου φαίνεται ιδιαίτερο ύποπτο ότι σήμερα μετά την αποτυχημένη εφαρμογή του προγράμματος (μνημονίου) που ακολούθησε το κούρεμα του χρέους μας δεν γίνονται ανάλογες αναφορές από τον τύπο σε τέτοιες αριθμητικής φύσης επισημάνσεις. Ίσως γιατί είμαστε ο μόνος ασθενής της τότε κρίσης και η μόνη χώρα που απαγορεύεται να βγει στις αγορές με τέτοιο κόστος που διαμορφώθηκε στην αγορά ομολόγων.
Αλλά δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ ο κοινός θνητός που απλά ζω την χρηματοοικονομική πραγματικότητα επαγγελματικά και ως Έλληνος πολίτης φορολογούμε για ότι βγάζω, επιχειρώ, δημιουργώ, καταναλώνω, απολαμβάνω αλλά και έχω στην κατοχή μου είτε έχει φοροδοτική ικανότητα είτε όχι. Σημασία έχουν οι Μπαρουφάκηδες, οι ακαδημαϊκοί ειδήμονες εσωτερικού και εξωτερικού, οι διατελέσαντες σύμβουλοι πρωθυπουργών ή μέλη Ταμείων Διεθνών και μη και πάνω από όλα οι τηλεπερσόνες πολιτικοί χωρίς ιδέα οικονομικών αλλά αναμφισβήτητα ικανοί με το μυαλό τους να επηρεάσουν την πορεία της χώρας και να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη που δικαιολογημένα μετά από τόσα χρόνια πολιτικής μικρότητας και ημέτερης βολεψιάς ζει στο δικό της αστερισμό.
            Ξεκάθαρα λοιπόν ότι και να προβλέψει κάποιος από αυτούς έχει πενήντα της εκατό πιθανότητα να συμβεί. Πιθανοτικά υψηλό ποσοστό. Όσο μάλιστα πιο συχνά το λέει και το καταγράφει στην κάμερα ή σε κείμενο τόσο πιο γνωστός και επιτυχημένος θα εμφανίζεται μετά το πιθανό όποιο αποτέλεσμα. Θυμίζω την υστεροφημία του συμπαθή στους κερδοσκόπους των αγορών Ρουμπινί που έγινε γνωστός με την πρόβλεψη ότι θα σκάσει η φούσκα των ενυπόθηκων δανείων στην Αμερική και θα ακολουθήσει έντονη και διαρκής πτωτική αγορά (bear market). Όλοι τον θυμούνται για το μοναδικό που προέβλεψε αλλά ξεχνάνε όλες τις λάθος προβλέψεις που έγιναν σε άλλους χρόνους. Θυμίζω ότι πριν το κούρεμα του Ελληνικού χρέους εμφανιζόταν βέβαιος ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και θα ενεργοποιηθούν  τα ασφάλιστρα κινδύνου λόγω πιστωτικού γεγονότος (credit default swaps CDS). Να σημειωθεί ότι εδώ και καιρό  εμφανίζεται σίγουρος ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη άρα ότι όλα θα πάνε καλά με την διαπραγμάτευση.
Μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει. Το θέμα είναι τι καταλαβαίνει αυτός που ακούει. Το θέμα είναι να αντιληφθούμε την σκοπιμότητα του κάθε «ειδήμονα» που εμφανίζεται ως σύγχρονος προφήτης να συμπάσχει με τα προβλήματα μας. Το θέμα είναι επιτέλους να καταλάβουμε ότι σημασία έχει να βγούμε από το αδιέξοδο με πολιτικές μακροπρόθεσμες και συναινετικές. Δεν είναι αναγκαίος ένας ανούσιος αγώνας υπέρ μιας υποτιθέμενης παρένθεσης «πρώτη φορά αριστεράς». Ούτε είναι αναγκαία μία προσπάθεια επικράτησης ενός νέου κομματικού κράτους που επειδή πράγματι πρέπει να διατηρηθεί εντός Ευρωζώνης μπορεί να υπογράφει ληξιπρόθεσμες επιταγές για τις επόμενες γενιές επειδή κάποτε στην αγαπημένη πόλη που ζω, τη Θεσσαλονίκη είπε προεκλογικά ψέμματα για αυτά που θα κάνει. Ας πει τώρα που είναι ακόμη πολιτικά νωρίς αλήθεια και ας χύσει και κανένα τηλεοπτικό δάκρυ και για τον πιστό Έλληνα επιχειρηματία, ιδιωτικό υπάλληλο, τεχνίτη, σερβιτόρο που επειδή δεν έχει τη δυνατότητα ή και τη θέληση να μεταναστεύσει, κάθεται και υπομένει πιστεύοντας ότι η ελπίδα έρχεται ακόμη. Ειδάλλως κανένας φόρος του Ελληνικού ήλιου το καλοκαίρι δε θα είναι ικανός να κλείσει τις δημοσιονομικές τρύπες που θα συνεχίσουμε να παράγουμε. Και επειδή τα ταμειακά διαθέσιμα όλων των δημόσιων φορέων και τα σπασίματα των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων κάποτε τελειώνουν, ο χρόνος που απομένει είναι ελάχιστος.

Η πολιτική των κακών ξένων να στερέψει το ρευστό της χώρας μας ώστε να ξεθωριάζουν οι κόκκινες γραμμές της πρώτη φορά αριστερά κυβέρνησης του τόπου μας είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Σε καμία περίπτωση όμως αυτό δεν δικαιολογεί την απραξία, το χάσιμο του χρόνου, την επικοινωνιακή διαφήμιση της θεωρίας παιγνίων, ή τη δειλή φυγή σε δημοψήφισμα σε έναν λαό που αγωνιά για το αν θα κουρευτεί το ευρώ του και για το αν αύριο θα πληρωθεί ο μισθός και η σύνταξη του. Ας μου επιτραπεί λοιπόν και εμένα να κάνω μία σίγουρη πρόβλεψη. Αύριο θα ξημερώσει μία Ελληνική ηλιόλουστη μέρα με τα ίδια θέματα να παίζουν στον διεθνή τύπο, με τα ίδια προβλήματα για όλους μας και με τηλεοπτικές κοκορομαχίες για το τι τελικά θα στηρίξουμε σε αυτή την διαπραγμάτευση. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, αλλά με μία ακόμη υποτιθέμενη ημερομηνία μπροστά μας.  

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Η «τύχη» των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων

Η «τύχη» των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων

*Του Πάρη Τσογκαρλίδη
(Δημοσιεύθηκε στην Καρφίτσα στις στην Κατηγορία: Απόψεις, Αρθρογράφοι και στο φύλλο 555 στις 7/3/2015)

Θέμα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όλους τους αιρετούς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και όχι μόνο είναι η τύχη των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων. Μέσω σχετικών δηλώσεων και διαρροών φαίνεται ότι θα αλλάξει η δομή τους και γράφτηκε ότι ειλημμένη απόφαση θεωρείτε ακόμη και η κατάργηση τους.
Όποια και να είναι η τύχη τους ένα είναι σίγουρο. Η μείωση της γραφειοκρατίας και η ενίσχυση της αυτοτέλειας της Περιφέρειας πρέπει να είναι ο επιθυμητός στόχος. Σε μία οικονομική συγκυρία που εδώ και χρόνια πλήττει τους πάντες, κάθε κίνηση υπερρύθμισης που προσπαθεί μόνο νομοθετικά να καλύψει λάθη του παρελθόντος δεν είναι προς την απαραίτητη αναπτυξιακή κατεύθυνση.
Ένα από τα αντικείμενα των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων που συστάθηκαν με τον Καλλικράτη και είναι απαραίτητο είναι ο έλεγχος νομιμότητας. Σύμφωνα με το Σύνταγμα ο έλεγχος νομιμότητας πρέπει να ασκείται από το κράτος και όχι από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Επιθυμητός και αναγκαίος ο έλεγχος νομιμότητας, ανεπιθύμητος και αντιαναπτυξιακός ωστόσο ο έλεγχος σκοπιμότητας. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις λειτουργούν ως υπέρτατοι κριτές των αποφάσεων των αιρετών οργάνων. Δεν θα μπω στην λογική ότι αποτελούν το μακρύ χέρι της κυβέρνησης. Θα μείνω στην ουσία του αποτελέσματος μιας τέτοιας λογικής. Κάθε καθυστέρηση υλοποίησης έργου που μπορεί και πρέπει να εκφράζει την εκάστοτε πολιτική βούληση της αιρετής διοίκησης μεταφράζεται επίσης και σε καθυστέρηση οικονομικής δραστηριότητας, εκτέλεσης έργων υποδομής ακόμη και πολιτισμικής ανάπτυξης.
Σκοπός ενός χρηστού μοντέλου διοίκησης που σήμερα είναι πιο απαραίτητο από ποτέ πρέπει να είναι η νόμιμη και χρονικά βέλτιστη υλοποίηση των αποφάσεων. Καθυστερήσεις στη νομιμοποίηση των πολλών αποφάσεων που μέσω νομοθετημάτων  χρειάζεται σχεδόν για κάθε θέμα δεν συνάδουν προς την επιθυμητή κατεύθυνση και εγείρουν όχι άδικα ερωτήματα για τη σκοπιμότητα τους.  Χαρακτηριστικές είναι ακόμη και οι περιπτώσεις να τίθενται ερωτήματα σχετικά με αποφάσεις που φτάνουν χρονικά να μην έχουν ισχύ. Αποκαρδιωτικές δε είναι οι περιπτώσεις όπου μέσω ερμηνειών της σχετικής νομοθεσίας ζητούνται ενέργειες που ίσως απευθύνονται σε μία χώρα που μετά από παρθενογένεση έχει λυμένα όλα τα προβλήματα της και μπορεί να εφαρμόσει τη νομοθεσία σαν να μην υπάρχει χθες.
Δίνεται η ευκαιρία μετά της εμπειρία της πρώτης Καλλικρατικής θητείας να διορθωθεί και να ανασυγκροτηθεί η διοικητική δομή του κράτους. Η όποια μεταρρύθμιση θα πρέπει να έχει ως σκοπό την ουσιαστική  διατήρηση του αυτοδιοίκητου, την απρόσκοπτη ανάπτυξη του θεσμού της αιρετής Περιφέρειας και ταυτόχρονα να λαμβάνει υπόψη το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.

*Ο κ. Τσογκαρλίδης είναι αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών και Πολεοδομίας στο δήμο Πυλαίας Χορτιάτη